Çayı Şekerli İçen Birinin Verdiği Akla Güvenilir Mi?

Çayı Türkler olarak çok seviyor, kimi zaman şekerli kimi zamansa şekersiz olarak içiyoruz. Başlıktan anlaşılacağı üzere ben çayı şekerli içen birisi değilim uzun zamandır. Çayın şekersiz içilmesini savunan biriyim çünkü şekerli çay bana şerbet gibi geliyor. Ben çay içmek istiyorum, şeker banyosu değil. Peki, bize bu çay kültürü nereden geldi ve bu kültür kaç yıllık? Burada uzun uzadıya tarih anlatıp vaktimi bugünlük boşa harcamak istemiyorum. Kısaca değinip geçeceğim.

Kısaca Çayın Tarihi

Çaykur’un kendi web sitesinden baktığımızda çayın Türkiye’deki tarım tarihi 1917 yılına kadar uzanıyor. 1937 yılında ilk kez Batum’dan çay tohumları alınıyor ve 1938 yılında ise ilk çay hasadı yapılıyor. Düşününce bizdeki çay kültürü daha yüz yıllık bile değil. Kendimiz ekmeden önce ithal etsek de bu topraklarda çay yerine kahve tüketiliyordu. İlginç bir biçimde çay hızlıca yayıldı ve bütün ülkeyi sardı. Doğusundan batısına herkes kahvaltısında, akşam sohbetlerinde ve misafirliklerde çay tüketiyor. Bazılarına göre belki de çay bizim milli içeceğimiz haline geldi fakat ben buna katılmıyorum. Çünkü Türkler olarak biz çay değil ne idüğü belirsiz ot içiyoruz ve üstüne de tatlandırsın diye iki üç kaşık şeker atıp iyice işin tadını kaçırıyoruz. O kadar çok çay tüketiyoruz ki bağımlı olmuşuz. Aslında çayı sevdiğimiz için değil bağımlı olduğumuz için içiyoruz. Günde 9-10 bardak şekerli çay içen insanlar var. Hayır, o derece bağımlı olmuşsun bari şekersiz iç de ne içtiğinden haberin olsun. Ne var ki bizim insanımız şekere bayılıyor, tatlı olmaması gereken bir içeceği inatla tatlandırmaya çalışıyor.

Çayı Şekerli İçmeyi Nasıl Bıraktım?

Benim ilk kez şekersiz çayı deneyişim kuzenlerim sayesinde oldu. O zamanlar ilkokula giden çocuktum ve her çocuk gibi başkalarına özeniyordum. Kuzenlerimin çayı şekerli içmediklerini görünce ben de denemek istedim. İlk başta tabii ki de “ben ne içiyorum?” diyorsunuz kendinize. Yavaşça alışıyorsunuz ve çayı şekerli içmek size işkence gibi geliyor. Çocukluk hevesim geçince çayı tekrar şekerli tüketmeye başladım. Daha sonra yeniden şekersiz içmeye başladım ve bunu kanıksadım. Artık çayı şekersiz içiyorum ve bundan son derece de memnunum. Hem daha sağlıklı hem de çayın gerçek tadını alıyorum. Kötü ve iyi çayı daha rahat ayırt edebiliyorum.

Nereden Esinlendim?

Bu yazıyı Gibi’nin bir sahnesinden esinlenerek yazdım. İzleyenler hatırlayıp gülümseyecektir. Yılmaz : ” Sen madem bu kadar aklıselim bir insansın, o zaman şekeri bırak. Ben şeker kullanan birisinin verdiği akla nasıl inanayım?” demişti. Komik bir sahne olmasına ve bariz bir biçimde safsata içermesine rağmen hak vermiştim. Bir insanın verdiği akla elbet çayı şekerli içip içmemesine göre bakamayız fakat ısrarla çayın öyle içilmesini direten birinden ben şüphelenirim. Zira gerçekten akıllı bir insan bunun zararlı olduğunu kabul eder. Şekerli içmeyi sevebilir ama bunun şekerli olması gerektiğini savunmamalı. Siyah çayı şekerli içen insanlar ıhlamura ya da papatyaya da şeker atıyorlar mı? Bir de bu insanların acı kahveye şeker atan versiyonları var. Amaç orada acı kahvenin seni ayıltması zaten. Tatlı bir içecek istiyorsan sütlü kahve veyahut da oralet tercih edebilirsin.

Zevkler ve renkler tartışılmaz diyorlar fakat çayı şekersiz içmeye kendilerini biraz zorlasınlar ve sonra yeniden düşünsünler. Alıştıktan sonra şekerli çay içmeye kalktığınızda çayı tükürecek ve “ben bunu mu içmişim yıllar boyunca?” diyeceksiniz. Herkesin zevki kendine olsa da çayı şekersiz içmenizi şiddetle tavsiye ediyorum.